چرا این اجبار به پوشاندن با پتو نمدی پلنگی هر چند حداقلی برای خوابیدن وجود دارد؟ حداقل در عصر مدرن، پتو برای انسان در هنگام خواب رایج است، اما عمومیت ندارد.
اما از نظر تاریخی، تلاش برای بافتن ملحفه‌های بزرگ، قیمت پتوها را بسیار بالا می‌برد که اکثر آنها نمی‌توانستند بپردازند. از ملحفه های کتانی مصر در حدود 3500 پ.م.
تا ملحفه‌های پشمی در دوران امپراتوری روم مستقیماً از پنبه در اروپای قرون وسطی، روکش‌های تخت برای افراد ثروتمند بود.
در دوره مدرن اولیه در اروپا، که به دنبال قرون وسطی بود، تولید به اندازه‌ای افزایش یافت که افراد طبقه متوسط بیشتری می‌توانستند از پس هزینه‌های ملافه برآیند، البته نه به راحتی.
راجر اکیرچ، مورخ در ویرجینیا تک که مطالب زیادی درباره خواب نوشته است، می‌گوید: «تخت، در آن زمان در سراسر اروپای غربی، گران‌ترین کالای خانه بود.
“این اولین کالای اصلی بود که یک زوج تازه ازدواج کرده، اگر امکانات لازم را داشتند، روی آن سرمایه گذاری می کردند.”
تخت و ملافه می تواند حدود یک سوم ارزش کل دارایی یک خانواده را تشکیل دهد، که توضیح می دهد که چرا ملحفه ها اغلب در وصیت نامه ها نشان داده می شوند.
امروزه کمترین کار انسان شناسی در مورد ملافه در سراسر جهان وجود دارد.
بهترین مقاله در سال 2002 توسط کارول ورثمن و ملیسا ملبی از دانشگاه اموری است که مطالعه ای در مورد ترتیبات خواب در نقاط مختلف جهان گردآوری کردند. آنها می نویسند
«تشخیص کمبود کار انسان شناسی در مورد خواب باعث می شود: حوزه قابل توجهی از رفتار انسان که ادعای یک سوم زندگی روزمره را دارد، عمدتاً توسط رشته ای که به مطالعه کل نگر وضعیت انسان اختصاص دارد نادیده گرفته می شود. این به عنوان خشم در یک مقاله دانشگاهی عبور می کند.
این مقاله به بررسی برخی از مردم علوفه جو و غیرعلوفه جوی که در آب و هوای گرم نزدیک خط استوا زندگی می کنند، پرداخت و دریافت که فقط علوفه جویان عشایری به طور منظم بدون پوشش می خوابند.
هر کس دیگری از نوعی پوشش استفاده می کند، چه مواد گیاهی یا پارچه های بافته شده، حتی در آفریقای مرکزی و پاپوآ گینه نو، هر دو آب و هوای گرمسیری.
بسیار رایج تر از ملحفه ها یا پتوها، نوعی لایی هستند. اساساً هیچ کس به سادگی روی زمین نمی خوابد.
