برخی از عملیات تجاری عسل با موم و زنبورداری وجود دارد که بیش از 50000 کلنی را حفظ می کند. تفاوت بسیار کمی بین نحوه پردازش موم این دو نوع زنبوردار وجود دارد، به جز اینکه عملیات در مقیاس بزرگ ممکن است نسخه خودکارتری از آنچه من تجربه کردم داشته باشد.
اولین مرحله در این فرآیند، قرار دادن قاب های عسل در دستگاهی است که درپوش را از بالای سلول های عسل برش می دهد.
درپوش های برداشته شده به داخل یک فرورفتگی قیف می شوند و قبل از ورود به منطقه پردازش از طریق یک صفحه بسیار درشت فشار داده می شوند.
قاب ها به دستگاه عسل گیر منتقل می شوند. منطقه پردازش موم ممکن است دارای یک سانتریفیوژ باشد که در آن عسل به بیرون پرتاب می‌شود، که پوشش‌ها را عملاً از عسل عاری می‌کند، یا یک محفظه گرم شده با یک سری بافل که عسل را از موم جدا می‌کند.
موم حاصل از هر یک از این فرآیندها عموماً جایی است که زنبورداران متوقف می شوند.
معمولاً یک موم مایل به زرد بسیار زیبا با بوی عسلی دوست داشتنی است. با این حال، هنوز مقداری عسل در موم باقی مانده است.
شاید چندان قابل توجه نباشد، اما وجود دارد. برای برخی از کاربردها مانند بالم لب، داشتن مقداری عسل در موم مشکلی ندارد، اما برای کاربردهای دیگر به موم پاک‌کننده‌تری نیاز است.
موم زنبور عسل یک موم طبیعی است که زنبورهای کارگر از غدد زیر شکم خود ترشح می کنند.
این ماده به صورت فلس های مومی شکل تولید می شود که ورقه های نازکی را تشکیل می دهند. زنبور کارگر می تواند آن را بجود و به هر شکلی که می خواهد درآورد.
دلیل اصلی تولید موم توسط زنبورها، ایجاد سلول های لانه زنبوری برای نگهداری عسل و محافظت از تخم ها و لاروها است.
موم به عنوان یک مانع مفید برای آب عمل می کند و از سرما جلوگیری می کند.
موم زنبور عسل دارای ترکیب شیمیایی است که از الکل های مختلف زنجیره بلند و استرهای اسید چرب تشکیل شده است.
